Stage, happy hour, hondjes & meer

Zo, het weekend is alweer voorbij! Voordat ik daarover vertel, blik ik eerst even terug naar de stagedagen van vorige week. Dinsdag was een normale dag. De kinderen hebben hard gewerkt en tussendoor heb ik ze hiervoor beloond met een spel. De lessen die ik tot nu toe gegeven heb, zijn kort. Hierdoor hebben de kinderen nog niet echt aan mij kunnen wennen. Toen ik woensdagochtend op school aankwam, bleek de juf ziek te zijn. Van te voren had ik aangegeven nog niet alleen te willen draaien, maar er zat niks anders op. Vol goede moed begon ik aan de dag. Ik liet de kinderen foto's van mijn eigen omgeving in Nederland zien en vertelde verhalen over hoe het bij mij thuis is. Ik vertelde onder andere dat ik begin juni tante word en samen hebben we een aantal babynamen bedacht! Na de foto's veranderde de sfeer in de klas. De kinderen waren me erg aan het testen en deden af en toe alsof ik niet bestond. Op zulke momenten merk ik een enorme taalbarrière, want in principe kunnen ze van alles tegen en over mij zeggen zonder dat ik dit begrijp. Het was niet prettig, maar ik moest er het beste van proberen te maken. Tot 12.30 uur heb ik een aantal lesjes kunnen geven en deden we korte spelletjes tussendoor om de sfeer toch leuk te houden. Toen de bel ging viel er toch een lichte last van mijn schouders. De schooldag was voorbij, dat dacht ik tenminste... Voor de deur ontstond een opstootje tussen drie kinderen waarbij de een de ander had geslagen. Ik stuurde hem terug naar binnen om een gesprekje met hem te voeren. Direct begon hij met tranen in zijn ogen te vertellen dat hij vlak voor school zijn hondje dood aangetroffen had in de tuin. Hoe brutaal hij ook geweest was die dag, moest ik zelf óók even slikken. We hebben even gepraat en zijn uiteindelijk allebei met een fijner gevoel naar huis gegaan. Op donderdag heb ik met de kinderen en juf Lies gepraat over het verloop van de woensdag. Ik heb er vertrouwen in dat de kinderen de volgende keer beter naar me zullen luisteren en zal zelf ook gaan zoeken naar manieren om het respect voor me te winnen. 

Vrijdagochtend lag er post voor mij in de brievenbus. Een kaartje van mijn buurvrouw, mega lief! Op vrijdagavond was het tijd om het weekend te vieren en dit deden we bij happy hour! Nu alle coronamaatregelen ook hier overboord gegooid zijn, zijn er weer "normale" strandfeesten. Heerlijk bij de zee, gezellige mensen, goede muziek en een drankje: genieten!! Op zaterdag zijn we naar het welbekende "Playa PortoMari" gereden. Het is zo bekend, omdat hier varkens op het strand rondlopen. Op internet had ik al gezien dat de varkens niet klein en roze zijn, maar dit (zie foto) had ik ook weer niet voor ogen haha! De zee was ontzettend mooi blauw, dus Juul en ik besloten om te gaan snorkelen. Met hoge verwachtingen zwommen we richting de grotten, maar het enige wat we zagen was zand en visjes van 2 centimeter lang.... jammeerrrr. Daarna hebben we even wat leuke fotootjes geschoten, want dat hoort er ook bij natuurlijk. Zaterdagavond hebben we het rustig gehouden, dus zondag werden we fit wakker. We zijn lekker buiten de deur gaan ontbijten bij een tentje aan zee. Hier heb ik heerlijke bananenpannenkoekjes op. Toen we in de middag eindelijk op het strand lagen, begon het te regenen (ja, hier regent het blijkbaar ook "vaak"...). We zijn naar huis gegaan om ons klaar te maken voor de avond. Wederom hebben we een gezellig feestje gehad bij Wet & Wild, de strandtent.

Vandaag, maandag, zijn we wezen kijken bij het dierenasiel hier in de buurt. We hebben besloten om hier vrijwilligerswerk te gaan doen. Er zitten in dit asiel wel 70 tot 100 honden en ook nog heel veel katten. De dieren die hier zitten, worden goed verzorgd en krijgen veel aandacht van de medewerkers. Het werk dat wij hier zullen gaan doen, is het uitlaten van de honden op een veldje. Ik heb veel zin om hiermee te beginnen! Na ons bezoek aan het dierenasiel zijn we even naar Otrabanda gereden. Hier zitten een paar leuke winkels en een ijssalon. Ik bestelde twee bolletjes, maar mijn oog was weer eens groter dan mijn maag... Na dit bezoekje was het weer tijd voor ons favoriete uitje: boodschappen doen. We vinden het alle drie niet leuk, maar krijgen het toch telkens weer voor elkaar om drie kwartier in de supermarkt rond te dwalen. Het is best lastig om iedere dag te verzinnen wat we moeten eten. Vandaag hebben we ook ons beddengoed naar de wasserette gebracht en dit net gewassen, gedroogd en gevouwen opgehaald. Lijkt het toch nog een beetje op thuis, waar mama altijd zorgt voor het verschonen van mijn bedje (waarvoor veeeel dank moeders). Het is wel wennen hoor, dat koken, wassen, poetsen, etc... Er staan zometeen taco's op het menu, dus wij gaan even koken. Groetjesss! 

Ps: op de foto zie je ons groene huis en de gele kerk waar wij tegenover wonen. 

Ps Ps: op mijn kamer heb ik nóg een muis gevangen, iehl.