Heftige verhalen op stage en de meiden ophalen

Hallo hallo! 

Vorige week zijn mijn drie stagedagen weer voorbij gevlogen, ook al voelde dat toen ik er was niet zo... Dinsdag stond ik alleen, maar deze keer was juf Lies in de klas naast mij. De leerkracht van die groep was blijkbaar afwezig en er werd geen vervanging geregeld. Dit gaat wel vaker zo. Kinderen worden dan weer naar huis gestuurd, zonder leerkracht in de klas gezet of ze worden verdeeld over andere groepen. Het was een prima dag en de kinderen hebben hard gewerkt. Ik vond het wel fijn dat Lies in de klas naast mij was, want ik hoefde de deurklink naar haar maar aan te raken en de kinderen waren stil. Woensdag en donderdag heb ik vooral aan mijn schoolopdrachten gewerkt en een les uitgevoerd die bij mijn Minor opdracht hoort. Donderdagochtend begon de dag een beetje gek. Lies begon over het voetbalstadion SDK, waar we vorige week sportdag hebben gehad. Blijkbaar was er een schietpartij geweest... Er is een speler uit één van de teams doodgeschoten, net voordat hij het veld kwam. De tribune stond vol met bezoekers en op het veld waren al spelers. De man die doodgeschoten is, komt uit een wijk waar twee van mijn leerlingen ook wonen. Het is een wijk waar je liever niet komt en als buitenstaander al helemaal niet. Lies heeft in de klas met de leerlingen besproken dat het niet normaal is dat zulke dingen gebeuren en dat mensen eerst moeten nadenken voordat ze iets doen. Iets wat voor ons vanzelfsprekend is, maar voor kinderen hier niet. Het is maar net welk voorbeeld ze thuis en in hun wijk krijgen. Vrijdagochtend kreeg ik een appje van Lies dat de jongen die vermoord is, een buurjongen van een leerling van ons is. Ze kwamen vaak bij elkaar thuis en kenden elkaar goed. De leerling heeft er helemaal niks over gezegd in de klas… Zijn moeder liet het via een appje weten. Ik kreeg er kippenvel van en vind het zo zielig voor hem! In de pauze heb ik met Lies een op een over het incident gepraat. Ze zei dat er, ook in onze klas, kinderen zijn die het als "normaal" zien dat zulke dingen gebeuren. Ze denken dat dit de manier is waarop je met andere mensen omgaat. Ook zei ze dat er meerdere leerlingen van onze school al in aanraking komen met drugs en al meerdere malen een pistool in handen hebben gehad. Ik schrok hier natuurlijk heel erg van! Het gaat er hier zó anders aan toe dan in Nederland. Veel kinderen worden na school gewoon aan hun lot overgelaten en lopen op straat rond. Ze zien dan de naarste dingen… In Nederland neem je als leerkracht ook zorgen over leerlingen mee naar huis, maar Lies doet dat hier nog een tikkeltje erger. Ze heeft ervoor gezorgd dat een paar jongens in het voetbalteam van de wijk geplaatst werden. Drie avonden in de week van half 5 tot 9 uur, neemt ze hen mee naar voetbal. Ook op zaterdag is ze de hele dag met de kinderen op de voetbalclub. Zoals ze zelf zei: "Dan weet ik tenminste dat ze in goede handen zijn en geen gekke dingen doen." 

Na stage hebben we vorige week niet veel gedaan. Gesport, aan school gewerkt en in huis rond gehangen. Dinsdag na het sporten kwamen we bij de auto en deze had een lekke band... Met de pomp die achter in onze auto ligt hebben we hem opgepompt en zijn we naar de dichtsbijzijnde "garage" gereden. Een garage is het niet echt te noemen, want het leek wel een krot. Maargoed, de band werd geplakt voor 15 gulden dus wij vonden het helemaal prima. Het valt ons wel steeds vaker op dat Antillianen het werken niet hebben uitgevonden hoor! Heel vaak staat één iemand te werken en staan er minimaal twee bij te kijken! Het blijft een grappig gezicht. 

Vrijdag heb ik de hele dag aan het zwembad bij Madero gelegen, want we hadden weer een dagpas gekocht. Het was niet te heet, dus echt perfect! Vrijdagavond zijn we wezen stappen met de meiden uit het huis. We kwamen er voordat we gingen achter dat het de laatste avond met zijn vijven, want vanaf afgelopen zaterdag is er bezoek tot Juul, Han en ik naar huis gaan! De avond was het mega gezellig, bij een tentje waar we nog niet geweest waren. Er werd 80's en 90's muziek gedraaid en we waren veruit de jongste, maar het was zo leuk! Eenmaal thuis zijn we nog het zwembad in gedoken. Ik ging uiteindelijk rond 4.00 uur pas slapen, pfoeee! 

Zaterdag zijn we even naar het strand geweest en daarna ben ik me gaan klaarmaken om mijn lieve vriendinnen op te halen. Ze wisten niet dat we naar Hato zouden komen, dus Silke en ik hadden er extra veel zin in. Na bijna anderhalf uur wachten kwamen ze dan eindelijk de aankomsthal in... niet te beschrijven hoe blij we waren! Het is zo bizar en onwerkelijk dat de meiden helemaal voor Silke en mij naar de andere kant van de wereld zijn gevlogen! 

Voor nu laat ik het hierbij en lezen jullie volgende week over mijn (nu al) geweldige tijd met de leukste meiden die er zijn!! 

Ps: ik heb nog een fotootje van mn tanline toegevoegd. Aardig kleurverschil hè.. :)